Moje drugie lepsze ja, czyli pasja, zaangażowanie i poświęcenie...

Zajęcie które pochłonęło mnie i pomogło wygrzebać się z w przeszłości z finansowego dołka? Mój Dron <3 Chyba najwyższa pora trochę wspomnieć o drugiej twarzy, w końcu podobno każdy ją posiada, a ta moja druga jest na zdjęciach zazwyczaj niewidoczna, bo zajęta sterami mojego cztero-śmigłowego podopiecznego.

Powtarzać się jak to wszystko się zaczęło chyba nie ma sensu. Wspomnę tylko punkty kulminacyjne. Na tydzień przed egzaminem sprzęt się zepsuł - nie latał. Gwarancja nie obejmowała już tej naprawy, musiałam radzić sobie na własną rękę. Przetrzepałam fora zarówno anglojęzyczne, niemieckojęzyczne (suprajsik, rozumiałam co oni piszą), przypadek częsty ale nikt nie znał rozwiązania. Śledczałam 4 dni z rzędu, metodą prób i błędów, aż nagle pomogło! Działa! Wieczór przed telefon że egzamin przełożony na wcześniejszą godzinę, przebukowanie w nocy biletów. Wstać i wyjść z domu o 5 rano, na miejscu GPS nie może znaleźć lotniska, miejscowi chcą odesłać do sąsiedniego miasta (nie ma to jak żyć całe życie w mieście i nie wiedzieć że się ma lotnisko...) spóźniona na egzamin, czas około 20min, lukając po innych jak wychodzili wychodzi na to że tylko ja podjęłam się samo-nauki, plecy bolą od taszczenia bagaży, makijaż z biegu się rozpłynął całkowicie, siedzę po oddaniu kartki jak na ścięcie... udało się! Nie jeden by w takich koszmarnych warunkach dał se przysłowiowego siana, i zrezygnował...

Nigdy bym nie przypuszczała, że ta jedna maszyna tyle zmieni... szczególnie że aby na nią mieć, poświęciłam pieniądze z etatu... siedziałam po 13h, jak się dało to jeździłam dodatkowo na nocki... swój dom to oglądałam praktycznie tylko na przerwach na zdjęciach, bo wracam do niego tylko zjeść i spać. Czy było warto? Czy inwestycja się zwróciła? Tak było warto, jestem wolna i wydostałam się z długów. Natomiast zwrot... czas... pretensje mogę mieć tylko do siebie, że poszłam na skróty, zamiast zająć się normalną robotą... ale ma to i dobrą stronę. Dzięki temu poznałam świat etatowy, wiem co tam ludzie czują, z własnego doświadczenia.

Co najbardziej kocham w "tym facecie"? To że nie lata za każdą z moich koleżanek w promieniu 10km, nie okłamuje mnie, nie gra przede mną żadnych ról... a tak na poważnie, to że pomógł mi się otworzyć na ludzi (zawsze ktoś podejdzie gdy sobie latam i zagada), nauczył dążenia do osiągnięcia celu (miałam wybór, zawrócić do powrotnego pociągu i przyjeżdżać jeszcze raz i błądzić tą samą drogą ale co by to dało? dwa razy wydany ten sam szmal? Zaczęłam, i skończyłam swoje zadanie!), dyscypliny i walki i swoje. I wiele więcej. Nikt nie wierzył że uda mi się tutaj dotrzeć, nawet ja. 

Wszyscy składaja mi zyczenia, a mojemu Maleństwu nikt! Skoro kurier dostarczyl go rok temu, to ochodzi w takim razie urodziny wtedy co ja :D Dla obcych to tylko cztery śmigła z podwieszona kamerka do denerwowania sąsiadow, dla mnie to Ktos wiecej... To dzieki niemu uwolnilam sie z schematu zycia, z niewoli korposzczura... On naluczyl dążenia do celu, gdy wszyscy i wszystko staje ci na drodze, ja ze łzami w oczach dalej gnam po swoje! Nauczył samodyscypliny, organizacji wlasnego czasu pracy, jak i komunikatywnosci - łamał lody w kontaktach z nieznajomymi, dzis dzieki niemu sama startuje do ludzi, jesli ja czegos nie zalatwie to juz nikt tego nie zrobi :) Rok z moim Phanton'owskim nauczyl wiecej niz szkola czy studia :) To nie tylko maszyna, to nadzieja na nadejscie jutra <3 #birthday #urodziny #dji #phantom2visionplus #dron #mylove #malutki #memories #freedom #chill #polaniec #kielce #mielec #remeber

Post udostępniony przez Ana Mieszkowska (@leyraa) 15 Mar, 2017 o 12:08 PDT

W roli fotografa sprawdził się mój znajomy, Kulowy.

Bransoletki kolorowe plastikowe

Jeansowe szorty

Złote pilotki

Biała bokserka

Adidas superstar hologram

Zobacz stylizację w - MODNAPOLKA.pl